Przejdź do zawartości

Jeorjos Chadzianestis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeorjos Chadzianestis
Γεώργιος Χατζηανέστης
ilustracja
generał porucznik (zdegradowany w 1922 r.) generał porucznik
(zdegradowany w 1922 r.)
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1863
Ateny, Królestwo Grecji

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1922
Ateny, Królestwo Grecji

Przebieg służby
Lata służby

1896–1909, 1912–1922

Siły zbrojne

Armia Helleńska

Stanowiska

głównodowodzący Armii Helleńskiej

Główne wojny i bitwy

wojna grecko-turecka (1897),
I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
wojna grecko-turecka (1919–1922)

podpis
Odznaczenia
GRE Order of George I - Member or Silver Cross BAR.png, GRE Order Redeemer 5Class.png, Greek Medal of Military merit ribbon.png

Jeorjos Chadzianestis[1] (gr. Γεώργιος Χατζηανέστης; ur. 3 grudnia 1863 w Atenach, zm. 28 listopada 1922 tamże[2]) – grecki oficer artylerii, ostatni głównodowodzący armią grecką w wojnie grecko-tureckiej 1919–1922, stracony w 1922 po tzw. procesie sześciu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w ateńskiej Akademii Wojskowej (Scholi Evelpidion). W czasie wojny grecko-tureckiej 1897 krótko pełnił funkcję szefa sztabu 3 brygady piechoty (w randze kapitana). W 1909 przeszedł do rezerwy. Powrócił do służby w czasie wojen bałkańskich pełniąc funkcję szefa sztabu 6 dywizji piechoty, a następnie 5 dywizji (w randze majora).

Od maja 1922 pełnił funkcję głównodowodzącego armii greckiej w wojnie grecko-tureckiej. Dostał się do niewoli razem z całym korpusem po bitwie pod Dumlupinar. Podległe mu siły zostały wówczas rozgromione; Grecy stracili prawie połowę swojej armii i znaczną ilość sprzętu bojowego[3]. Po abdykacji króla Konstantyna I został postawiony przed sądem w tzw. procesie sześciu razem z m.in. byłymi premierami Dimitriosem Gunarisem, Petrosem Protopapadakisem, Nikolaosem Stratosem. Został zdegradowany[4] i - podobnie jak jego współoskarżeni - skazany na śmierć przez rozstrzelanie[5]. W trakcie procesu zaczął zdradzać oznaki choroby psychicznej, zaczął twierdzić, że jego nogi są zrobione ze szkła[2]. Stracony 28 listopada 1922. W dniu ogłoszenia wyroku, przed egzekucją, osobiście zdarł ze swojego munduru oznaki stopnia generalskiego[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Transliteracja za Clogg R.: Historia Grecji nowożytnej. Kraków: Książka i Wiedza, 2006, s. 121-122. ISBN 83-05-13465-2.
  2. a b Clogg R.: Historia Grecji nowożytnej. Kraków: Książka i Wiedza, 2006, s. 121-122. ISBN 83-05-13465-2.
  3. Smith M.: Ionian vision: Greece in Asia Minor, 1919–1922. C. Hurst & Co. Publishers, 1998, s. 189–191. ISBN 978-1-85065-368-4.
  4. a b J. Laughland: A history of political trials: from Charles I to Saddam Hussein. Peter Lang, 2008, s. 61. ISBN 978-1-906165-00-0.
  5. Czekalski T.: Pogrobowcy Wielkiej Idei. Przemiany społeczne w Grecji w latach 1923-1940. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagiellonica", 2007, s. 20. ISBN 978-83-88737-58-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]